Soms is het best lastig om uit te leggen waarom het belangrijk is dat (hoog)begaafde kinderen niet alleen extra werk krijgen, maar ook minder van het normale werk zouden moeten hoeven doen op school. Verrijking is geen extraatje, geen beloning omdat het gewone werk af is, maar pure noodzaak.
Al jaren geleden bedacht ik deze metafoor, en ik heb gemerkt dat hij werkt. Mensen begrijpen ineens hoe het zit. Ook mensen die niet van breien houden.
Het breiclubje
Stel je voor, je zit
op een breiclubje. Breien is leuk.
Je breit hartstikke netjes en foutloos, maar niet zo snel.
De rest van je groep breit sneller, maar laat steken vallen, waardoor er delen
uitgehaald moeten worden, en overgedaan, ze toveren er per ongeluk steken bij,
het ziet er allemaal eigenlijk niet zo mooi uit.
De juf zegt elke keer aan het begin: we gaan 20 cm recht breien. Eigenlijk zou je wel averecht willen gaan doen, en kabels, en ajour, en allerlei ingewikkelde patronen, maar je MOET eerst die 20 cm recht breien. Want je moet nog tempo leren maken, en recht breien is tenslotte de basis. Die moet goed zitten, anders lukt de rest ook niet.
Afijn, jij gaat breien, geconcentreerd en precies. Als je geluk hebt, heb je 5 minuten voor het einde van de tijd je 20 cm af. De breijuf zegt: “Keurig, hartstikke mooi gedaan. Dan mag je nu met je andere werk beginnen. Pak maar garen, en een voorbeeld van hoe het moet, en ga maar aan het werk.”
Ondertussen zijn je handen moe, heb jij eigenlijk geen zin meer, want je hebt al zo'n eind gebreid, je moet eerst nog je spullen pakken en steken op gaan zetten. Ajour ziet er mooi uit, maar ook ingewikkeld. Je kijkt naar de juf. Die heeft een rij met medebreiers bij zich staan die een steek hebben laten vallen. Ze heeft vast geen tijd om je uit te leggen wat jij moet doen... Hm... zelf uitzoeken dan maar. Maar daar heb je in die 5 minuten geen tijd meer voor, dus denk je "laat maar".
De juf zegt elke keer aan het begin: we gaan 20 cm recht breien. Eigenlijk zou je wel averecht willen gaan doen, en kabels, en ajour, en allerlei ingewikkelde patronen, maar je MOET eerst die 20 cm recht breien. Want je moet nog tempo leren maken, en recht breien is tenslotte de basis. Die moet goed zitten, anders lukt de rest ook niet.
Afijn, jij gaat breien, geconcentreerd en precies. Als je geluk hebt, heb je 5 minuten voor het einde van de tijd je 20 cm af. De breijuf zegt: “Keurig, hartstikke mooi gedaan. Dan mag je nu met je andere werk beginnen. Pak maar garen, en een voorbeeld van hoe het moet, en ga maar aan het werk.”
Ondertussen zijn je handen moe, heb jij eigenlijk geen zin meer, want je hebt al zo'n eind gebreid, je moet eerst nog je spullen pakken en steken op gaan zetten. Ajour ziet er mooi uit, maar ook ingewikkeld. Je kijkt naar de juf. Die heeft een rij met medebreiers bij zich staan die een steek hebben laten vallen. Ze heeft vast geen tijd om je uit te leggen wat jij moet doen... Hm... zelf uitzoeken dan maar. Maar daar heb je in die 5 minuten geen tijd meer voor, dus denk je "laat maar".
Zo gaat het elke keer. Je werkt hard, maar leert nooit iets nieuws. Na een poosje bedenk je dat je eigenlijk ook wel iets langzamer kunt gaan werken, dan hoef je die laatste 5 minuten ook niet dat ajourboekje open te slaan. Je komt er immers toch niet uit.
Op je breirapport staat dat je netjes werkt, maar niet snel genoeg. Je motivatie is zwak, en je bent duidelijk nog niet toe aan extra werk.
Breien is stom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het leuk als je een reactie achterlaat!